Huisje, boompje, oeps

In mijn eerste blog las je dat ik in een koude schuur mijn eerste glasstukjes sneed.

Dat is niet helemaal waar, want voor ik aan dat avontuur begon ben ik eerst naar een achterbuurvrouw geweest die ook glas in lood maakt.

Bij haar heb ik mijn allereerste kennismaking gehad met een (ietwat botte) glassnijder.

Want voor ik aan mijn nieuwe manie zou beginnen was ik wel zo wijs om dan eerst eens te kijken of het me überhaupt aan zou spreken. Hands on zeg maar.

Niet dat we een heel project maakten ofzo hoor. Als het drie keer snijden was is het veel, maar ik stelde het wel zeer op prijs! (Petra ;-) Want dat was de echte aftrap, het moment waarop ik besloot dat glas en ik wel samen gingen.

We springen daarna een jaar of wat vooruit in de tijd.

Na een hele hoop coaching van mijn mentor, glas snijden, glas breken, bloedende vingers en frustratie is het 2012. Inmiddels had ik mijn gemaakte projectjes al een paar keer aangeboden op kerstmarkten en was ik gaandeweg aardig handig geworden in mijn hobby. We woonden prachtig, ik was getrouwd en had het allemaal wel aardig voor elkaar dacht ik.

Huisje, boompje, beestjes, kindjes ,..the good life!

Helaas bleek the good life niet zo good als ik dacht en in 2012 strand mijn huwelijk.

Een hele moeilijke periode, voor de kinderen vooral.

Gelukkig vond ik vrij snel een mooie woning in Onstwedde en konden de kinderen gewoon naar hun eigen school blijven gaan. Ook ik had geluk en kon bij mijn oude werkgeefster in Vlagtwedde terugkomen!

Een enorme overgang van boomgaard en zitmaaier naar geen enkel grassprietje tuin.

Maar dus, meer tijd over!

Vanaf mijn 3 x 1,5 meter kamertje boven ging ik dus vol gas door met mijn glaswerk, gesteund door mijn mentor en vriend en vastberaden er wat van te maken!

Het leven ging door, en hoewel de scheiding erg veel verdriet bracht leek er enigszins wat stabiliteit terug te komen in ons leventje.

Totdat in 2013 mijn contract bij de uitgeverij niet werd verlengd en ik voor de keus stond: 

Do or die..

Samen met mijn mentor en vriend dachten we serieus na over de mogelijkheid zelf een glas atelier op te zetten. Geen hobby meer, maar fulltime aan de bak als glas kunstenaar!

JA!? GOED WIES KAPOT?!  BIST NAIT GOUD OFZO?! Maar ja, wat moest ik dan?

Ik zou het in mijn eentje nooit hebben gedaan, maar de ervaring en kennis van Randy die hij in al die jaren in Canada had opgedaan, maakten de stap wat minder griezelig.  

“He would have my back”, en ik zou gewoon beginnen, en verder bouwen aan mijn ervaring en kunde.

Het klonk als een doodeng plan, en ik ben zó ziek geweest nadat ik die beslissing had genomen! Om te kotsen, echt! En als zelfstandige, geen safetynet, geen zekerheden..brrrr! En.. waar begin je?!

Nou, het begon dus aan de hoofdstraat in Onstwedde, waar een pand leegstond met een enorme raampartij, een enorme berg ruimte en een strategisch prachtige plek in het dorp. Naast de tandarts, tegenover de dokter en met de kapper twee deuren verder!

Ja, en dan kom je daar als gescheiden vrouw, met een paar raamhangers onder je arm de verhuurder overtuigen dat je echt wel deugd. Dat je graag een glas atelier / winkel wil openen in zijn pand en dat je echt wel toegewijd bent..

Gelukkig zagen zij er ook wel heil in.

Op 14 februari 2013 tekende ik het huurcontract en ging het hele avontuur van start.

Oh wat was ik zenuwachtig en onzeker! En wat moest er veel geregeld worden!

Een werktafel, rekken, de houtwerkplaats moest machines hebben voor de lantaarns die ik maakte voor de markten in Bourtange.

Er moest glas ingekocht worden en een kast gemaakt worden waar het in kon.

Voorheen had ik alleen maar via webwinkels besteld en kwam het glas in plaatjes van 30 x 30 cm.

Dus wat doe je dan, dan bel je de glas groothandel en vraag je de maat van een plaat glas.

OH MY GOODNESS, heb ik iemand ooit ZO horen lachen!

:”Ja maar mevrouwtje, u gaat een glas atelier beginnen, en u weet niks van glas?! Elke fabrikant heeft zijn eigen formaten, dat kan enorm verschillen mevrouwtje!”

Dat was dus het einde van dat gesprek….en ik voelde me er niet echt beter door.

Dan maar 1 stapje hoger, naar de groothandel in Duitsland, die de vorige groothandel bevoorraadt.

:”Ja hoor, als u  professioneel aan de slag gaat kunt u een afspraak maken met onze vertegenwoordiger in Groningen, dan kan hij uw account beoordelen.

Of u in aanmerking komt daarvoor dus”.

Ok, wauw,.. no pressure!

Dus op naar Groningen, met mijn hele 2 of 3 jaar ‘ervaring’, godzijdank samen met mijn mentor en vriend Randy. Geen problemen ondervonden en dat was dus geregeld! Op naar Stückenbrock en de eerste glasvoorraad was een feit!

Met 2 grote tafels, een kast vol glas én mijn hysterische verzameling tangetjes en snijders gingen op 1 april 2013 de deuren van Anneke Weesjes Glasdecoraties open.

Compleet onbewust van de totale gehorigheid van mijn winkelpand en voor alle voorbijgangers dus totaal hoorbaar, maakte ik luidkeels zingend mijn eerste projecten.

Mee blèrend met de radio sneed, plakte, soldeerde en poetste ik project na project en langzamerhand kwamen er als vanzelf voorbijgangers naar binnen.

Of ze nieuwsgierig waren naar waar die kat mishandeld werd, of wat voor moois er nog meer achter de kleurrijke etalage schuilde zal ik nooit weten.

Maar van een totale lege ruimte, veranderde het langzaamaan in mijn atelier en winkel.

De kinderen konden tussen de middag in de winkel eten, er kon op de hele bovenverdieping gespeeld worden en hoewel het een hele kunst was om een 7 en 11 jarige te combineren met een startende onderneming, die eerste twee jaren waren onvergetelijk. 

Anneke